هوا برام سنگین شده ، نمیدونم چرا هر روز زندگی برام تلخ تر و تلخ تر میشه ... هی میخندمو هی به خودمو بقیه میگم که خوبم ولی نیستم .. یه درد بزرگ توی دلمه که هیچ جوری نمیره پی کارش...ای کاش چارشو میدونستم...
داشتم برای جوجه لاک میزدم بهش گفتم منو بیشتر دوست داری یا مامانو؟گفت هردوتاتونو
میگم خوب منو چند تا دوست داری مامانو چند تا؟میگه هر دوتاتونو پنج تا
.
.
نیم ساعت بعد میگم هنوزم پنج تا دوسم داری؟میگه : نه ..یه کوچولو دوست دارم.مامانو پنج تا دوست دارم.قلشو بیشتر از پنج تا و خواهر بزرگشو کم...
این فسقلیا از الان رسم روزگارو خوب یاد گرفتن...
آنا میگه : وقتی از رشت میای دو سه روز طول میکشه تا اعصابت آروم شه بشی خودت .. بعدشم باز وقت رفتنه ...
چشم بهم زدیم امتحانا شروع شد .. مزخرفترین دوران تحصیله خداییش!نمیزارن آدم با عخش پیش بره که ...
این دو روزم به جز خوابیدن هیچ کار مفیدی نکردم ، الانم منتظرم برادرم با اهل و عیال تشریف بیارن برای شام ! مامان همه جا رو تر تمیزتر کرده واسه اون سه تا فسقل که بیان نابود کنن و برن ! کلی هم غذاهای دوست داشتنیشون رو گاز داره قل قل میخوره ، هعی ... خدا بده شانس!
اصن شما فکر کن غروب جمعه بیاد برای یه ثانیه هم که شده دل شما نگیره ! اصن جمعه بدون دلگرفتناش که جمعه نمیشه ! میشه ؟؟؟
اصن شما فکر کن من یه درصد ، نه یه میلیونوم درصد دلم برای عخش مرحوم تنگ شده باشه ! اصن شما فکر کن من اجازه بدم همچین اتفاقی تو دلم بیفته!والا !! چه معنی میده ؟؟؟
بلاک لیسته گوشی ، یاهو ، فیس بوق و خیلی از راه های ارتباطیه دیگه من طولانی تر از اد لیستمه ! و من نمیدونم باید بابت این موضوع ناراحت باشم یا خوشحال ؟ نا امید باشم از خودم یا امیدوار ؟ تاسف بخورم به خاطر این کانکشنای زیاد یا نه !؟
شایدم این چیزا خیلی مهم نباشه ...