تقدیر ..

نیمه شب بود که تلفن زنگ خورد ، گفتن حالش خوب نیست .. پیش خودم گفتم چون پسرش سفر .. یکیو میخوان همراهشون تا بیمارستان و نهایتا یه معالجه ی سرپایی بره .. فکرشم نمیکردم دو ساعت پیشش چشم از این دنیا بسته و رفته !!

هنوزم نمیتونم باور کنم ، دیروز خودم براشون شله زرد بردم ! اومد پایین ازم گرفت .. مث همیشه با اون نگاه مهربونش بدرقم کرد .. با اینکه زیاد نمیدیدمش ولی از وقتی که یادم میاد دوسش داشتم .. شوهرخاله ی مهربونم ، عمویی که جز خوبی و مهربونی هیچ خاطره ی دیگه ای ازش ندارم ، دیگه امشب پیش بچه هاش نیست .. 

قرار بود این هفته برای اولین بار بره خونه ی دختر تازه عروسش خدا ...