یه پنجره ی تمام قد باشه با منظره ی برفی بکر .. رو صندلی ننویی تاب بخوری و چایی دارچین تازه دمت رو مزه مزه کنی .. غرق شی تو این آهنگ ...

تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی

اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی!

آه از نفس پاک تو و صبح نشابور

از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی

پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار

فیروزه و الماس به آفاق بپاشی!

ای باد سبک سار! مرا بگذر و بگذار!

هشدار! که آرامش ما را نخراشی

هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم!

اندوه بزرگی ست چه باشی،چه نباشی