روزهای مردن 1

مامان من سرطان ریه داشت ، بیشتر سال های بچگیم رو یادمه که مریض بود ! 14 ، 15 سال پیش بعد از شیمی درمانی مجبور شدن جراحی کنن .. همون موقع هم میگفتن احتمال بهوش اومدنش کمه ، اینقدر که چند بار تا اتاق عمل رفت ولی هی منصرف میشد و میگفت میخوام حتی اگه قرار روزای کمی زنده باشم ، اون روزا رو کنار بچه هام باشم ! خدا رو شکر عمل شد و عملش موفقیت آمیز بود ولی دکتر بهش گفته بود این یه دونه ریه تو رو 14 ، 15 سال بیشتر سر پا نگه نمی داره ! چند روزا پیشا داشت بهم میگفت امسال آخرین سال از اون 14 ، 15 سال ها ! بهش گفتم مادر من دیگه نشنوم از این حرفا بزنی یا حتی از این فکرا بکنی ! خیلی باهاش حرف زدم سعی کردم این فکر رو از ذهنش بیرون کنم ولی انگار خیلی هم موفق نبودم .. این چند روز همش میگفت خوب نیست ، خوب نبودنش هم بیشتر احساس خوب نبودنه ، هر چی اصرار کردم بریم پیش دکترش قبول نکرد ! میدونم نگرانه و ترسیده ولی نمیدونم چیکار میتونم بکنم .. فقط از خدا میخوام نیاد اون روزی که من تو این دنیا بدون پدر و مادرم باشم !

دیروز بعد از ظهر هم برای اولین بار رفتم بازارچه ی محک ، همیشه پرداختام به حسابشون بود ولی دیروز سه نفر دیگه رو هم با خودم بردم و خوشحالم که اینکار رو کردم ! میدونم که همین کمکای خیلی خیلی کم هم میتونه مفید باشه ! خیلی هم شلوغ بود ، موجی که اغلب جوونا راه انداخته بودن واقعا جای خوشحالی داشت .. همه با دل و جون از هم میخواستن حتی اگه شده یه کمک خیلی خیلی کوچیک بکنن .. قیمت دارو ها رو نوشته بودن و به دیوارا زده بودن ، یه آمپول 6 میلیون ؟؟؟ تازه یکیشم کافی نبود !! من نمیدونم خدا چرا دست گذاشته رو این طفل معصوما ! آخه این بچه ها چه گناهی دارن که باید اینقدر درد بکشن ؟؟؟

امروز رو اصلا خوب شروع نکردم ، تمام روز مچاله شده بودم توی خودم .. حتی دیگه دلم نمیخواست نفس بکشم ! هنوزم ...