از فردا قرار برم سرکار ، سرکاری که نات اونلی دوسش ندارم بات آلسو که همیشه هم ازش بیزار بودم . تنها خوبیش اینه که پاره وقته و این قابل تحمل ترش میکنه ! ولی میدونم روزای سخت تری در پیشه ..
نمیدونم آینده چه اتفاقایی قرار بیفته .. فقط میدونم که دیگه برای هیچی انگیزه ندارم .. روزا فقط دلم میخواد بخوابم یا بهتره بگم فقط دلم میخواد خودمو بزنم به خواب که نفهمم چجوری داره بدون اون میگذره .. نه اینکه هی روی زخمم نمک بپاشما ، نه ! ولی دردش از روزای اول کمتر که نشده هیچ ... هی داره بیشترم سر باز میکنه !
یکی میگفت همیشه یه جایی برای خوشحالیت بزار ، من همیشه فکر میکردم این کارو کردم ولی الان میبینم که کاملا در اشتباهم !